Last night our watch ended under engine, this night it started under engine. We had hardly any wind during the day and so had to motor sail against the little northerly breeze there was. At one point the wind tried to push us out of the coast and of the continental shelf. Not only did you see a line on the chart in the chartroom, also in the water there was distinctive line with waves crashing and all kinds of wildlife fishing. We also threw a line out, but caught nothing… Birds where diving in, seals were coming up only for air, to dive back into the deep and whales were jumping out of the water with a big splash. Amazing.
What was also amazing was the strength of the current. As we passed through the waves, we lost about a knot in speed and 20 degrees in height! So back to the coast we tacked and close to the shore we stayed. We passed many beautiful places, Jervis bay with all the marine vessels inside of it and we passed cliffs where family members were waving at us! It was a treat to be able to pass the coast so close, as there was so much to see!
Now the wind has picked up again, strong wind warnings have been issued and we are whooshing long with 6 to 7 knots on our forestaysail and reeved mizzen.
In Tasmania we got the amazing book – Old Sea dogs (http://oldseadogs.com.au/). An illustrated tale about people involved with the sea. Our crew on board during this trip could have been in that book as well. We have a mix on board of old navy man, captains of yachts and puppies who drive dinghy’s like no other! It is a very interesting mix and although they have only known each other for 8 days, you would not say that if you see them working together, joking about each other and then concentrating again on the task at hand.
Our youngest on board is 17, our oldest is 83 and where the one might be strong in youth, the other knows a better way of pulling on the rope. And so the sail goes up. Maybe we should make an old seadogs and seapuppies book as well. Stories enough!Onze vorige wacht eindigde onder motor, en deze nacht begonnen we onder motor. Overdag hadden was er bijna geen wind en dus moesten we tegen een zachte noorderlijke bries in motoren. Op een gegeven moment werden we door de wind verder en verder van het land afgeblazen en zelfs tot het punt dat we bijna van het continentaal plat af gingen. Niet alleen zagen wij de diepte lijn op de kaart op de kaartentafel, ook buiten in het water was duidelijk te zien waar de bodem af liep en de stroom op het land eindigde. Vreemde golfjes kolkten omhoog en overal zagen we wildlife dat aan het vissen was. Dus wij hebben ook een lijn uit gegooid.. maar niets gevangen. Vogels doken overal het water in, zeehonden kwamen alleen heel even boven om te ademen om dan weer naar het diepe te duiken en walvissen doken uit het water om met een harde splash weer te landen.
Wat nog geweldiger bleek, was de kracht van de stroming, buiten de stroom lijn gingen we meer dan een knoop langzamer en 20 graden minder hoog! We zijn dus snel overstag gegaan en hebben de kustlijn niet meer uit het oog verloren. En dat was geen straf. Zo veel mooie dingen te zien! We zijn langs Jervis bay gekomen met alle marine schepen erin en op een van de rotsen stonden familie leden naar ons te zwaaien.
Nu is er weer wind, we gaan met 6 a 7 knopen, met alleen fok en gereefde bezaan, op Sydney af waar wij morgen binnen zullen lopen.
In Tasmanie hebben we een heel erg mooi boek gekregen, Old Sea dogs (http://oldseadogs.com.au/). Een boek vol fotos en verhalen van mannen van de zee. Onze bemanning zou zo uit dat boek passen. We hebben een mix van oude marine mannen, kapiteins van jachten en puppies die het water dun zeilen in hun dinghy aan boord. Het is een bijzondere combinatie en alhoewel zij elkaar nog maar 8 dagen kennen, zou je dat van de buitenkant niet zeggen, ze grappen en grollen met elkaar als oude vrienden en concentreren zich dan weer op hun taak als oude collega’s.
Onze jongste aan boord is 17, de oudste is 83 en waar de ene jeugdige kracht heeft, weet de ander weer veel beter hoe er aan de lijn getrokken moet worden. En zo gaat het zeil omhoog. Misschien zouden wij ook zo’n boek samen moeten stellen van onze Oude Zeerotten en jonge Zeepuppies. Verhalen genoeg!