I guess most off you noticed the Tecla going out of the air for several days. This was not due to tardiness, but our computer broke down and left us with no means of email or getting in contact with home while we still had 700 miles to go.
Between the 15th and 16th of July the wind increased again. We had the mainsail down due to heavy showers while the waves where building up, but still seemed to come from all directions. We guess that waves got to about 6 to 8 meters and started to break on the surface. One of the afternoons, just after watch hand over and lunch we stared at a cloud coming up from behind us and knew we were in for the worst of it. The water turned white where the wind blew the salt out of the water and the rain crashed down on it. As it hit us, we could not help but see how beautiful it really looked. The rain in de sky was not falling anymore, it was flying, the wind picked it up and blew it in our face horizontally. The sun was still coming through on one side so the world seemed to be a very peaceful place for a few seconds.. then it hit us. The wind went from 45 knots to gusting somewhere in the 50’s or 60 knots, it felt like a hammer hit us. The Tecla leaned forward on the pressure and hit the 11,8 knots without a problem.. then a loud bang, the reeftackle of the mizzen broke on one of the leoflex splices. Gijs and Sam took the mizzen down, and still we did 9 to 10 knots on just the forestaysail and the small jib.
The wind calmed down a little then, but the sky still looked threatening, we fixed the reeftackle, but left it down and reefed the forestaysail as well. That night the waves got a bit violent, they were breaking more often and they took us by surprise a few times.
The days after the wind, the waves died faster then expected, which was very lucky. By then we knew we were in a hurry, there was another system forming 4 days behind us, and we did not want to get stuck with the predicted north east 8 to 9bf. So topsails up and down, big jib up and down, make some miles! We also motor sailed through 2 days of no wind and got to the last 180 miles to Fremantle under sail. But then a counter current hit us, guided by a easterly wind and it took us another 3,5 days to finally drop anchor at Rottnes Island. The night we dropped anchor, the strong winds started and now that we are all three moored up alongside, there is a string wind warning, it is raining and grey. Happy to be here!Ik neem aan dat de meesten die dit lezen wel gemerkt hebben dat we een aantal dagen uit de lucht waren. Dit was niet omdat we niet wilden schrijven, maar omdat de computer kapot was. Met nog 700 mijl te gaan hadden we geen andere manier om berichtjes te versturen.
Tussen de 15de en 16de juli nam de wind weer toe. Het grootzeil was het merendeel van de tijd naar beneden door de heftige buien om ons heen en de opbouwende golven die van alle kanten leken te komen. Naar onze schatting hebben te golven zich opgebouwd tot 6 a 8 meter hoog en begonnen zij op het oppervlakte te breken. Op een van de middagen, net na de wachtoverdracht en lunch zagen wij een wolk achter ons aankomen en wisten we dat daar het ergste in zou zitten. Met 3 aan dek stonden we te kijken naar hoe de wereld veranderde. Het water werd wit waar de wind het zout uit het water leek te blazen en de regen het weer terug sloeg. Hoe heftig het ook was, het was ook ontzettend mooi, de zon scheen aan de andere kant van de wolk en voor een paar seconde leek de wereld heel vredig terwijl de regen niet meer viel, maar horizontaal vooruit geblazen werd. En toen werden wij geraakt. We hadden al 45 knopen wind gemeten en in deze bui nam bij toe naar 50 of zelfs wel 60 knopen wind. Als een hamerslag sloeg de wind tegen ons en de zeilen aan en zonder moeite joeg de Tecla met 11.8 knopen vooruit. En toen opeens een luide knal, de reeftalie van de bezaan was gebroken op een leoflex splits en dus lieten Gijs en Sam snel het zeil naar beneden. We hebben de talie nog gemaakt, maar de bezaan naar beneden gelaten. We hebben zelfs de fok gereefd en gingen met 9 a 10 knopen op een gereefde fok en kleine kluiver verder.
Die nacht namen de golven nog toe en leken nog wat gewelddadiger te worden. De brekers waren alom en met draaiende winden verrasten ze ons toch behoorlijk.
De dagen na de wind, namen de golven aanzienlijk af, sneller dan verwacht, wat een opluchting was. We wisten van ons laatste weerbericht dat zich 4 dagen achter ons weer een systeem aan het ontwikkelen was waar noord oost 8 a 9bf in zou zitten, we hadden dus haast. DUS, grootzeil erbij, topzeilen ophoog, naar beneden en weer omhoog en grote kluiver ervoor wanneer het maar kon. Uiteindelijk was er 2 dagen geen wind, dus even motorzeilen tot we 180 mijl voor de kust lagen en opeens de wind draaide naar de oost en er een tegenstroom kwam te staan van 2,5 knoop. Dat laatste stukje hebben we nog 3,5 dag over gedaan voor we eindelijk anker konden gooien bij Rottnes Island. Die nacht nam de wind al behoorlijk toen en nu we hier alle drie langs de kade liggen is het echt los gebarsten met harde wind en regen. Fijn dat we er zijn!