Tecla team in her Racing mood!
This morning did not start very good, we discovered a small part of the mizzen sail where the seams were letting go. We hoped it would be alright, but due to all the flapping of the sails going down wind, it tore at some point and so the mizzen topsail and mizzen had to come down. Gijs showed Fiona, Kylie, Ray and Herb how to get the seams back together and with the four of them they set to work. And they went off like rockets, that sail had to be up ASAP! Even when they were called for lunch, they said ‘food will have to wait, first get this sail back up’. And so they did, at one o’clock all sails were set again and nothing could be seen of the torn seems!
We caught up the smallest little bit with the Europa, but she is still a long way ahead of us. Or so we think, as we cannot see her on AIS and we cannot check the Yellowbrick. This afternoon someone thought they saw the Spirit of New Zealand just behind us, but the opinions on whether that was the Spirit or a cargo vessel differed a lot!
During the day the wind got a bit less and now we are sailing downwind (after gybing 4 times) towards the north cape of New Zealand, Cape Maria van Diemen ( called after the wife of Antonie van Diemen, initiator of the travels of the VOC vessels with captain Abel Tasman 1642-1644) . We are still doing about 6 knots and straight for the goal, so that is good. The race is still on and the mood on board is exactly that! Very nice.
De Tecla bemanning en het totale race gevoel
Vanmorgen begon niet goed. We ontdekten dat in een klein stukje van de bezaan de zoom aan het loslaten was. We dachten nog heel even dat het wel goed zou komen, maar al het geflapper van voor de wind varen, liet het nog verder los, hij moest naar beneden. Gijs liet Fiona, Kylie, Ray en Herb zien hoe dat moest en met z’n vieren werd er hard gewerkt. Dat ging als de bliksem, want dat zeil moest er snel zo snel mogelijk weer op! Zelfs toen er geroepen werd voor de lunch, was het antwoord, als uit één mond “ Eten zal even moeten wachten, eerst moet dit zeil weer omhoog!” En dat deden ze, om één uur waren alle zeilen weer gezet en van de losse naad was niks meer te zien!
We zijn weer een beetje ingelopen op de Europa, maar hoeveel, dat weten we niet, we kunnen haar niet op de ais zien, en we kunnen de yellowbrick niet volgen. Vanmiddag dacht iemand even de Spirit of new Zealand te zien, net achter ons, maar of het nu de Sprit of een vrachtschip was, daar bleven de meningen over verdeeld!
Tijdens de dag is de wind weer een beetje minder geworden, we zeilen nu pal voor de wind ( na 4 maal gijpen) richting de Kaap van Nieuw Zeeland, Cape Maria van Diemen ( vernoemt naar de vrouw van Antonie van Diemen, die de reizen voor de VOC met als kapitein Abel Tasman had opgezet in de jaren 1642-1644) We lopen nog steeds 6 knopen en nu recht op ons doel af, niet slecht dus. De race is nog niet gelopen! En zo is de stemming aan boord ook! Heel fijn!
Previous Post
